Mocht je zelf ook niet in een burn-out zitten, dan zal je vast wel iemand kennen die er last van (gehad) heeft. Het aantal blijft maar stijgen volgens diverse bronnen en het kost de samenleving handen vol geld.

De oorzaak is volgens dikwijls zelfverklaarde experts duidelijk. Maar gaat dit werkelijk over een te hoge werkdruk? Of een gebrek aan assertiviteit? Is de groepsdruk te groot? Of ontlopen ze hun verantwoordelijkheid? De verantwoordelijkheid rond hun commitments, of beter nog, de verantwoordelijkheid voor hun eigen leven?

Steek je maar weg achter excuses en stel je todo’s maar uit. Hoe kan je nu respect voor jezelf hebben als je niet op jezelf kan rekenen? Hoe kan een ander, jouw werkgever bijvoorbeeld, die trouwens veel meer risico’s neemt dan jij (maar jij eist wel ongeacht de situatie je vergoedingen op), op jou rekenen als jij zelf niet op jou kan rekenen?

Ja, zelfdiscipline doet echt wel zeer. Maar het is een neveneffect van weerbaarheid. Mentale weerbaarheid dan. En dat leer je niet op school. Weerbaarheid begint bij communicatie. Zowel met jezelf als naar anderen. Een positieve inwendige dialoog is het begin van duurzaam leven met jezelf.

Emotionele Hygiëne

Fysieke weerbaarheid hebben we vandaag in onze veilige samenleving eigenlijk niet meer nodig. Maar de mentale variant wel. Want in een door ideeën gedreven wereld, waarin we overheersend mentale taken uitvoeren, is een mentale conditie vandaag net zo belangrijk als dat vroeger fysieke kracht was. Daarom is een stabiele kop cruciaal om vandaag te presteren.

Toch zijn veel mensen rondom ons niet in staat om hun mentale conditie te cultiveren. Als kind leer je dat, wanneer je struikelt en je knie bezeert, je die wonde ONMIDDELLIJK moet verzorgen zodat die niet ontsteekt en je je been, of stel je voor, je leven niet verliest. Maar praten over je gevoelens, communicatief en assertief zijn, of empathisch en strategisch zijn (zowel naar jezelf als naar anderen), dat is verdorie taboe. Maar beland je in het grotenmensenleven, word je wel geacht deel te nemen aan een omgeving waarin grote druk heerst. En geld. Maar dat ter zijde.

Stabiel blijven onder druk en een mentaal plan hebben voor wanneer het fout gaat. Natuurlijk is dat niet gemakkelijk, want zo waren onze ouders dikwijls ook niet.

Opgevoed Als Pussy’s

Het is leuk om iemand anders de schuld te geven van onze tekortkomingen. Maar ontloop toch je verantwoordelijkheid niet. Ja, wij Belgenw zijn softies. We zijn liever 14 dagen koppig en boos dan iets uit te babbelen. We houden liever onze mond dan dat we, hemeltje, een confrontatie moeten aangaan.

Logisch, want we aangeleerd dat we moeten stil zitten en zwijgen. Babbelen, praten, communiceren, sociaal ontwikkelen, krijgt van kinds af aan een negatieve connotatie. Maar da’s geen reden om de verantwoordelijkheid voor je eigen leven te ontlopen.

Het falen van scholen en van ouders, trouwens meer wel dan niet met de beste bedoelingen, is geen enkel excuus om vandaag niet op z’n minst open te staan voor de notie dat jij bent wie jij verkiest te zijn. Het klimaat verandert en we maken de Aarde kapot, maar dat ligt niet aan jou. Alsof jij geen online bestellingen doet, elke dag vlees eet, wekelijks een tank brandstof oprijdt en niet kan wachten om te reizen met het vliegtuig. We zijn decadente pussy’s. Liever mentaal (niet fysiek, want werkers, dat zijn we wel) lui dan moe. VTM of de VRT (want ja die is even erg, we spreken over media) staat dagelijks op en wat gezegd wordt nemen we aan voor waar.

Komaan. Wees kritisch, omarm verandering en leef bewust. Misschien vliegen de dagen en weken dan niet meer zo snel voorbij.

Leef Bewust

Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan om mindfull te leven. Er zijn namelijk genoeg afleidingen om vanaf we opstaan totdat we gaan slapen mentaal bezet te zijn. Dit soms dagen zonder geconfronteerd te moeten worden waar we nu eigenlijk mee bezig zijn, met de gevolgen van onze keuzes en waar we nu echt naartoe willen met ons leven. Facebook is toch veel interessanter, want stel je voor dat je niet wist dat je lang vergeten schoolvriend gaan wandelen was in de duinen.

Maak bewust de ruimte voor jezelf. Om de troebele emmer water, die jouw hoofd is, de kans te geven om gedachten en gebeurtenissen te laten bezinken. Schrijf het op, praat tegen je wederhelft als je iets niet, of juist wel oké vindt.

Natuurlijk zijn we allemaal kloek en sterk. Natuurlijk staan we recht in onze schoenen en lopen we met onze borst vooruit de voordeur uit. Maar de telefoon nemen en nu bellen voor datgene dat je al twee weken uitstelt?

Leg je gsm eens weg en doe de computer en de TV uit. Leg wat muziek op. Niet van de radio natuurlijk, want wat voor vuil vergif is dat nu weer, maar leg een rustige Spotify-lijst op. Of zet Youtube op met een relaxvideo. Zonder afleiding. Zet je in de zetel en luister. Ga niet persé zo ver als te gaan mediteren. Hou dat achter de hand voor wanneer het écht zwaar wordt. Maar laat gewoon je gedachten passeren en wees eens niet bezig. Wanneer slechte gedachten naar boven komen, blijf dan even bij die gedachten. Denk dan aan iets positiefs, zoals een wandeling op het strand bij zonsondergang met je partner in crime. Link het negatieve aan iets positiefs en herprogrammeer zo je hersens.

We zijn wat we eten. En ook wat we denken. Maar nog meer wat we doen elke dag. Veranderingen zijn dikwijls maar een spook onder je bed. En de risico’s die je loopt vrij vaak overschat. Dat wil niet zeggen dat risicobeheer in je leven niet het allerbelangrijkste is, maar dat kennis macht is. Wees geïnformeerd over de gevolgen van je keuzes en bereid je voor.

Hou Je Vuur Brandend

Doe elke dag waar je het warm van krijgt. Waarom ben je met 18 jaar dienst bij dezelfde werkgever en je veilig en stabiel leven, je lieve partner en je kids niet gelukkig? Zou het je job kunnen zijn? Je bent wat je doet. Denk je dat je baas je zal ontslaan omdat je assertief bent? Omdat je initiatief neemt en zelfrespect hebt? Je begrijpt toch dat we in het leven eerst iets moeten zaaien voordat we het kunnen oogsten? Dat we eerst moeten presteren en dan pas beloond worden? Zet haalbare, praktische doelen. Werk daarnaar. Elke dag. Doe vandaag wat je ook morgen kan. Er is geen schaamte in iets voor jezelf doen. Hoe kan je nu een ander helpen indien je zelf de middelen niet hebt? Wees een meerwaarde. Welke werkgever beloont zijn racepaarden niet? Kijk naar jezelf in de spiegel. Weet je diep vanbinnen dat je nooit geprofiteerd hebt, je nooit je verantwoordelijkheden afgeschoven hebt en altijd 100% ingezet hebt? En wordt je maar niet beloond? Dan is het tijd om te vertrekken. Wat is het ergste dat kan gebeuren? Minimaliseer je risico’s. Informeer je over je mogelijkheden. Maak een plan. Wanneer je plan niet mag mislukken, ben je ineens een stuk meer gedisciplineerd. Raar he?

Daag jezelf uit, werk naar een doel. Doe wat je eigenlijk echt wilt doen en zorg voor een plan om je leven op de rails te houden. Financieel en mentaal. Werk bewust aan een plan om je leven te sturen in de richting die jij wilt. Niet de richting die je ouders of je partner of wie dan ook wilt. Hoe kan je nu een meerwaarde zijn voor een ander, als je niks voor jezelf kan hebben?

Ik zeg niet dat we geen rekening moeten houden met elkaar. Wel zeg ik: denk na. Gebruik je hersens! Wat een denkcapaciteit hebben we. En welk deel van onze mentale grondstoffen alloceren we aan bezigheden die ons leven meer achteruit dan vooruit helpen? Zowel traditionele als sociale media zijn een vergif. Wees op de hoogte, maar vanop een afstand. Waar je niks aan kan veranderen, laat je beter los.

Energiebeheer

Ben je nog altijd aan’t lezen? Proficiat, je bent wellicht een ware intellectueel.

Het moderne leven is een verhaal van energiebeheer. Elke keer je iets wilt voor je eigen zelf, ga je wel tegen iemand z’n schenen schoppen. Gewild of ongewild. Maar trek je dat toch verdorie niet aan. Hoe kan je nu iets terugdoen voor die persoon die je graag ziet als je zelf aan de grond zit?

Onze drie basisbehoeften zijn: een gevoel van voldoening na een lange dag, ons sociaal verbinden met andere mensen en een gevoel van veiligheid. Het sociale is mogelijks het belangrijkste van al. Wie jouw je groeikansen ontneemt is zelf de idioot. Want ze ontnemen je de kans dat je voor hen iets terugdoet. Draai die energiekraan toe. Denk aan iets anders. Focus je op je doelen.

Mocht iedereen zich bezighouden met zichzelf en zijn doelen, waarbij we uiteindelijk toch maar onze basisbehoeften willen vervullen, waardoor we finaal toch zouden bijdragen aan een betere samenleving, dan hebben we geen media meer nodig, maken we geen ruzie met onze familie of onze buren. Dan hebben we allemaal een gemeenschappelijk doel, en dat is samen aan maatschappelijke co-creatie doen.

Dat betekent niet dat we ongevoelig moeten zijn voor elkaar of geen rekening moeten houden met elkaar. Enkel een idioot is nodeloos sociaal destructief. Maar wanneer we elk onze doelen hebben, vinden we gemakkelijker raakvlakken en werken we dus beter samen. Omdat we mentaal verzadigd zijn met bijdragen aan onze doelen, en dus onvermijdelijk aan de samenleving, blijft er minder tijd over om te roddelen, onverdraagzaam te zijn en ander negatief gedrag te vertonen.

Natuurlijk worden op die manier ook burn-outs vermeden. Een burn-out is je lichaam die je iets wilt vertellen. Neem verantwoordelijkheid voor je leven. Verandering en aanpassing is het fundament van natuurlijke evolutie, niet iets om te vrezen. Informeer je, maak uit waar je pijnpunten zitten. Ja, je baas, of erger nog, je partner dumpen kan pijn doen. Maar bijt door die zure appel, voordat het leven door jou bijt. Herprogrammeer je brains door negativiteit te linken aan positiviteit. Zet je doelen uit. Bereken je risico’s. En mocht het al zo ver zijn, kom uit je zetel. Wordt wakker! Stel alles in het werk om je vuur te doen branden. Zoek naar datgene dat je enthousiast als een kind maakt. Oefen, verander, maak jezelf beter. Faal, leer en wordt beter. Zorg dat je een lange lijst vergaart van daden waarop je trots kan zijn. Doe je zelfbeeld stijgen.

Werken aan jezelf begint vandaag, niet morgen. Ja, het doet pijn om iets nieuws te doen of te leren. Maar wat is het ergste dat kan gebeuren? Stel je nu eens voor… Wat is het beste dat kan gebeuren?